Doorgaan naar hoofdcontent

Ontvankelijk zijn voor de waarheid

 


Ontvankelijk zijn voor de waarheid

Vorige blog sprak ik over de somberste dag van het jaar, blue Monday. Welnu; die bestaat niet. Het is niet bewezen dat de derde maandag van januari de somberste dag is van het jaar; maar we geloven het wel graag.

Ook niet waar: Dat er leerstijlen van Kolb bestaan. Is geen bewijs voor gevonden; wel voor het tegendeel. En toch wordt er nog vaak met Kolb gewerkt. Er ontstaan voortdurend onwaarheden die fabeltjes worden en voort blijven bestaan door de overlevering van mens op mens.

En dat het nieuws volgen slecht is voor je gemoed en je brein is wel waar. Tenzij je de achtergrond van het nieuws volgt; dat is dan weer wel goed voor je ontwikkeling. Hoe ik daar zo zeker van ben? Dat ben ik niet. Gelukkig niet.

De mens is het meest gevaarlijk als hij volledig overtuigd is van zijn eigen gelijk.

Zij die pretenderen de waarheid in pacht te hebben moeten we dan ook niet vertrouwen. Laat staan volgen. Het probleem met de waarheid is vaak ook dat we er als mensen vaak over struikelen en haastig overeind krabbelen om weer door te gaan. Het is verdomd lastig om ontvankelijk te zijn voor die waarheid.

Je zou kunnen zeggen dat de noodzaak voor onderwijs nog nooit zo groot geweest is als nu. Onderwijs is de ideale manier om het onderscheid tussen fake news en feitelijk nieuws te kunnen maken. Om te weten wanneer je achterdochtig moet zijn en wanneer je met zekerheid kunt zeggen dat er echt geen reptielen van een andere planeten het menselijk brein aan het infiltreren zijn. Om maar een complot te ontkrachten.

Behalve het nuttigen van onderwijs en achtergrond bij het nieuws consumeren kan je ook de filosofie proberen. Filosoferen? Jawel. De filosoof is van nature op zoek naar waarheidsvinding. Stellig overtuigd als hij is van zijn juiste aannames vraagt de filosoof zich af; zou de ander toch gelijk kunnen hebben. Heel verfrissend voor de tijd waarin we leven.

De filosoof wendt zich niet af van de andere mening maar zoekt die op. Of; zoals Mandela zei: Als je in vrede wilt komen met je vijand, dan moet je met je vijand gaan werken. Dan wordt hij je partner.

Reacties

Populaire posts van deze blog

De Murwsmurf worstelt met goede voornemens

    De Murwsmurf worstelt met goede voornemens Het is weer die tijd; die tijd van overconsumptie, maar ook die van bezinning en reflectie. Van goede voornemens voor het nieuwe jaar. Misschien neem je jezelf wel voor om oude gebruiken opnieuw op te pakken in 2021. Misschien is het wel een goed voornemen om nu geen goede voornemens te maken. Het is tenslotte bewezen dat je meer kans van slagen hebt als je er in augustus mee start. Geen voornemen hebben is overigens moeilijker dan gedacht. (81% had vorig jaar een goed voornemen). Deze traditie is vierduizend jaar geleden al gestart door de Babyloniërs om de goden ook in het nieuwe jaar te behagen. En als er één ding lastiger is dan goede voornemens goed vol te houden is het wel om oude gebruiken af te leren. zie daarover de blog over de aflerende organisatie. Geen voornemen kan dus een goede keuze zijn. Zo lang het niet ten koste gaat van je persoonlijke ambities. Dat zou jammer zijn. En de meeste voornemens die we maken gaan over

Wie is de Murwsmurf?

Elke dag gebeurt er wel iets waarvan de moed in je schoenen kan zakken.  De helpdesk blijkt een computer te zijn. Je bent je Tesla vergeten op te laden. Je komt centjes te kort omdat de maand deze keer 31 dagen telt, je bitcoin is verdampt, je zoontje heeft een ongeluk in zijn broek terwijl je op punt van vertrekken staat, je bent je mondkapje vergeten, je wil je paarse krokodil terug maar je moet eerst een aanvraag indienen, je broek is iets te strak geworden, je hebt de verkeerde afslag genomen. Allemaal dingen waar een mens murw van wordt. Via deze Blog wil Jack van de Langenberg van de Leerfabriek wekelijks zo’n alledaags of hedendaags thema aanpakken via de murwsmurf. Groetjes van, De Murwsmurf

Grip op je coronadip

  Grip op je coronadip De tweede golf is een feit. Hij overspoelt niet alleen het land, maar ook onze gedachten, onze dagelijkse routines en onze emoties. De murwsmurf wordt er gaandeweg alvast goed murw van. En dat is niet zo raar. Als murwsmurf word ik geplaagd door een duivels dilemma omdat ik enerzijds enorm meevoel met het leed van de coronapatiënt en de overbelaste zorgmedewerker en anderzijds wordt geconfronteerd met het offer dat hiervoor gebracht moet worden, zoals de vrijheidsbeperkende maatregelen. En offers brengen, dat ben ik (homo sapiens) al een tijdje verleerd. Maar er knaagt nog meer. Onze illusie van controle onschendbaarheid is doorprikt en we weten niet meer hoe we met oncomfortabele noodlottigheden om moeten gaan. Zoals een griepgolf. Voormalig Denker des Vaderlands Marli Huijer (65) zegt over de nieuwe gedeeltelijke lockdown: ‘Het is een keuze. Geen keuze op basis van een visie, of de lange termijn. Er ligt geen overweging aan ten grondslag over de vraag w