Het is weer
die tijd; die tijd van overconsumptie, maar ook die van bezinning en reflectie.
Van goede voornemens voor het nieuwe jaar.
Misschien
neem je jezelf wel voor om oude gebruiken opnieuw op te pakken in 2021.
Misschien is het wel een goed voornemen om nu geen goede voornemens te maken.
Het is tenslotte bewezen dat je meer kans van slagen hebt als je er in augustus
mee start.
Geen
voornemen hebben is overigens moeilijker dan gedacht. (81% had vorig jaar een
goed voornemen). Deze traditie is vierduizend jaar geleden al gestart door de
Babyloniërs om de goden ook in het nieuwe jaar te behagen. En als er één ding
lastiger is dan goede voornemens goed vol te houden is het wel om oude
gebruiken af te leren. zie daarover de blog over de aflerende organisatie.
Geen
voornemen kan dus een goede keuze zijn. Zo lang het niet ten koste gaat van je
persoonlijke ambities. Dat zou jammer zijn. En de meeste voornemens die we
maken gaan over een gezonde investering in onszelf, meer sporten bijv. of juist
meer rusten.
Dus: Waar
sta jij nu, op dit moment? Misschien heb je nog geen keuze gemaakt, misschien
ervaar je wel een probleem maar zie je geen oplossing en sta je op een keuzekruispunt?
Bijna iedereen
staat dagelijks wel op zo’n punt, misschien zonder het zelf te weten. Een punt
om te beslissen hoe je omgaat met iets wat niet welkom is, een probleem. Op het keuzekruispunt kun je vier wegen
bewandelen. Drie ervan leiden – al kost het soms moeite – uiteindelijk naar
geluk. De vierde weg helaas niet. Toch kiezen veel mensen nou juist die ene.
Waarom? Omdat ze vaak niet ervaren dat er een keuze is.
Maar hoe
zien die keuzes er dan uit?
1.
Aanpakken! Meestal begin je met kijken of je probleem
X kunt wegnemen, veranderen, oplossen of tegenhouden. Dit is de weg waarin je eigen
invloed gebruikt, in actie komt en X tegemoet treedt. Je veegt de vlek van je
jas. Je hebt een gesprek met je buurman over het nachtelijk lawaai. Of je wordt
lid van de Ondernemingsraad. Deze weg kost energie, vraagt soms creativiteit en
doorzettingsvermogen, afhankelijk van hoe omvangrijk en stug X is, maar met de
nodige proactiviteit kun je ver komen op deze route.
2.
Accepteren! Hoewel de eerste optie niet altijd
mogelijk is, wil dat niet zeggen dat je ongelukkig moet blijven. Je kunt X ook
accepteren en loslaten. Dit klinkt wellicht te makkelijk, maar het is wel
degelijk een weg naar geluk. Je besluit je over het lawaai van de buurman heen
te zetten. Tenslotte mag je al zijn gereedschap lenen, en je hebt ook vaak
plezier samen. Als je te maken hebt met groot verlies, is de tweede weg zelfs
de meest effectieve. Tegenhouden of veranderen van X kan dan niet meer. Maar je
kunt wel jezelf veranderen. Deze weg kost tijd, maar als het je lukt om X te
accepteren is dat een bevrijding. En wie weet, kun je je op den duur zelfs met
X verzoenen, en het omarmen. Dat scheelt behoorlijk wat stress en pijn.
3.
Afscheid nemen! Oei, nu wordt het spannender. “Hoezo vertrekken? Weggaan?
Ja maar, ik heb een hypotheek! Ik krijg niet zomaar een nieuwe baan!” Een
aantal mensen wordt alleen al bij het horen van deze optie onrustig.
Begrijpelijk, want het is nogal wat. Een restaurant kun je verlaten als het eten
je niet zint (en zelfs dat doen veel mensen niet!). Maar je baan opzeggen. Je
partner verlaten. Dat is toch geen realistische keuze? Hier ontstaat het echte
gesprek. Want ja: het is wel degelijk jouw keuze. Een keuze die moed vereist,
dat wel. Want jij kiest ook voor de situatie waarin je nu zit. Voor deze baas,
voor de dagelijkse sleur. Als je het niet verandert, niet accepteert of niet de
rug toekeert, dan kies je – waarschijnlijk – de vierde weg.
4.
Ga klagen! Begin met je te irriteren. Erger je
aan de beslissingen van je collega, aan de trompet van je buurman. Wees
verontwaardigd over het onrecht dat je ziet. Neem het ook persoonlijk. Deel dit
met anderen en herhaal het regelmatig, tot je de aandacht hebt. Leg uit dat de
eerste optie – veranderen – niet mogelijk is, omdat er toch niet naar je wordt
geluisterd. Omdat er oneerlijke spelletjes gespeeld worden. Leg de vinger op de
zere plek, op het ego van je baas en op het onbenullige beleid van overheden.
Je zult zien dat je gelijk hebt. Je laat X niet los, want het stoort je te
veel. Je verlaat het niet, want je hebt toch geen keuze? Je kunt toch niet
zomaar weglopen? Je kiest dus het onvermijdelijke... je ziet geen andere weg
dan klagen. Je wordt een murwsmurf.
Reacties
Een reactie posten