Als de wiedeweerga

Deze week wist de Murwsmurf het even niet meer. Daar werd de murwsmurf natuurlijk goed murw van, wat niet betekende dat hij te vermurwen was. Hoe erg kan het ten slotte zijn om als Murwsmurf tijdelijk de gedaante van (internet-)Surfsmurf aan te nemen? Het antwoord ligt daar immers voor het oprapen, toch? Het niet weten is met internetdata, ons collectieve extern geheugen, een normale zaak geworden toch? En kwetsbaar zijn is helemaal hot en happening.

Dus. Eigenlijk -zo bedacht de Murwsmurf- hoeven we dus helemaal niets meer te kunnen en te weten. Hierop kreeg de Murwsmurf visioenen van een azuurblauwe hemel met dito blauwe zee, gevuld met blauwe Surfsmurfjes. Keep calm and let it all hang.

Toen de Murwsmurf weer wakker werd bekroop hem een ander gevoel. Had hij niet deze week contact gehad met tientallen arts assistenten? Arts assistenten die jong en ambitieus zijn en in het diepe coronavirus zijn gegooid. Van arts assistenten wordt nog altijd gewoon verwacht dat die het wel weten. Want: als de artsen het niet meer weten beginnen patiënten te zweten.

Hier is de code; wees sterk, perfect, snel, goed voor een ander én: never loose your cool. De houding van het komt wel goed komt hier niet goed.

Hmm.

Dus wat nu, dacht de Murwsmurf. Als ik zelf een vraag krijg waarbij ik het antwoord schuldig moet blijven? Het antwoord is simpel. HILL, High Impact Learning that Lasts, zegt dat alle leren start met urgentie. Zonder een prikkel om te leren komt er ook geen leerproces op gang. Het niet weten is helemaal niet erg. Het wordt pas een probleem als je iets niet wíl weten of snappen, zelfs niet als de vraag aan je gesteld wordt. Het niet leren heeft misschien als voordeel dat je vandaag aan de azuurblauwe hemel kunt genieten van het zonnetje. Nadeel is dat als de hemel morgen asgrauw kleurt, dat je dan vergeten bent om te zorgen voor bescherming, voor onderdak, regenkleding of een paraplu.

Dus als je het mij vraagt hoe erg is dat nu eigenlijk het niet weten? Dan zeg ik: helemaal niet! Het betekent namelijk dat ik nu als de wiedeweerga mag gaan leren. En leren is voor de hersenen wat chocolade is voor de mond. Zalig toch?

Reacties

Populaire posts van deze blog

De Murwsmurf worstelt met goede voornemens

De Murwsmurf worstelt met goede voornemens Het is weer die tijd; die tijd van overconsumptie, maar ook die van bezinning en reflectie. Van goede voornemens voor het nieuwe jaar. Misschien neem je jezelf wel voor om oude gebruiken opnieuw op te pakken in 2021. Misschien is het wel een goed voornemen om nu geen goede voornemens te maken. Het is tenslotte bewezen dat je meer kans van slagen hebt als je er in augustus mee start. Geen voornemen hebben is overigens moeilijker dan gedacht. (81% had vorig jaar een goed voornemen). Deze traditie is vierduizend jaar geleden al gestart door de Babyloniërs om de goden ook in het nieuwe jaar te behagen. En als er één ding lastiger is dan goede voornemens goed vol te houden is het wel om oude gebruiken af te leren. zie daarover de blog over de aflerende organisatie. Geen voornemen kan dus een goede keuze zijn. Zo lang het niet ten koste gaat van je persoonlijke ambities. Dat zou jammer zijn. En de meeste voornemens die we maken gaan over

Meer lezen

Wie is de Murwsmurf?

Elke dag gebeurt er wel iets waarvan de moed in je schoenen kan zakken. De helpdesk blijkt een computer te zijn. Je bent je Tesla vergeten op te laden. Je komt centjes te kort omdat de maand deze keer 31 dagen telt, je bitcoin is verdampt, je zoontje heeft een ongeluk in zijn broek terwijl je op punt van vertrekken staat, je bent je mondkapje vergeten, je wil je paarse krokodil terug maar je moet eerst een aanvraag indienen, je broek is iets te strak geworden, je hebt de verkeerde afslag genomen. Allemaal dingen waar een mens murw van wordt. Via deze Blog wil Jack van de Langenberg van de Leerfabriek wekelijks zo’n alledaags of hedendaags thema aanpakken via de murwsmurf. Groetjes van, De Murwsmurf

Meer lezen

Grip op je coronadip

Grip op je coronadip De tweede golf is een feit. Hij overspoelt niet alleen het land, maar ook onze gedachten, onze dagelijkse routines en onze emoties. De murwsmurf wordt er gaandeweg alvast goed murw van. En dat is niet zo raar. Als murwsmurf word ik geplaagd door een duivels dilemma omdat ik enerzijds enorm meevoel met het leed van de coronapatiënt en de overbelaste zorgmedewerker en anderzijds wordt geconfronteerd met het offer dat hiervoor gebracht moet worden, zoals de vrijheidsbeperkende maatregelen. En offers brengen, dat ben ik (homo sapiens) al een tijdje verleerd. Maar er knaagt nog meer. Onze illusie van controle onschendbaarheid is doorprikt en we weten niet meer hoe we met oncomfortabele noodlottigheden om moeten gaan. Zoals een griepgolf. Voormalig Denker des Vaderlands Marli Huijer (65) zegt over de nieuwe gedeeltelijke lockdown: ‘Het is een keuze. Geen keuze op basis van een visie, of de lange termijn. Er ligt geen overweging aan ten grondslag over de vraag w

Meer lezen

Murwsmurf

Zoeken in deze blog