De murwsmurf heeft niet zo’n geweldig geheugen, zo bleek uit de vorige blog. Daar leerde de murwsmurf dan ook dankbaar gebruik maken van de digitale leermogelijkheden. Net zoals bij de meeste mensen heeft de murwsmurf wel een specifiek geheugen voor specifieke dingen. Zo is de murwsmurf goed in het onthouden van quotes. Van one-liners. Te pas en te onpas poppen die op. Zoals; Je kunt je ergeren aan van alles en nog wat, maar je bent het niet verplicht Wat een heerlijke uitspraak is dat. Iets verplicht zijn voelt toch al snel als benauwend. En in de coronatijd hebben we allemaal gevoeld hoe beperkend en deprimerend verplichtingen kunnen aanvoelen. De murwsmurf is dan ook blij dat hij af en toe een blog mag schrijven, zonder dat hij dit verplicht is. Toen het schrijven van de blog als een verplichting ging voelen werd het namelijk steeds minder leuk. En zo gaat het vaak; je begint ergens aan uit enthousiasme en voor je er erg in hebt zit je vast aan verplichtingen. Al dan niet opgelegd
Photo by Maria Teneva on Unsplash A ls de wiedeweerga Deze week wist de Murwsmurf het even niet meer. Daar werd de murwsmurf natuurlijk goed murw van, wat niet betekende dat hij te vermurwen was. Hoe erg kan het ten slotte zijn om als Murwsmurf tijdelijk de gedaante van (internet-)Surfsmurf aan te nemen? Het antwoord ligt daar immers voor het oprapen, toch? Het niet weten is met internetdata, ons collectieve extern geheugen, een normale zaak geworden toch? En kwetsbaar zijn is helemaal hot en happening. Dus. Eigenlijk -zo bedacht de Murwsmurf- hoeven we dus helemaal niets meer te kunnen en te weten. Hierop kreeg de Murwsmurf visioenen van een azuurblauwe hemel met dito blauwe zee, gevuld met blauwe Surfsmurfjes. Keep calm and let it all hang. Toen de Murwsmurf weer wakker werd bekroop hem een ander gevoel. Had hij niet deze week contact gehad met tientallen arts assistenten? Arts assistenten die jong en ambitieus zijn en in het diepe coronavirus zijn gegooid. Van arts assist