Doorgaan naar hoofdcontent

De (af)lerende organisatie


De murfsmurf is deze week vooral murw van de coronasleur en verlangt naar vroegere tijden met oude sleuren. Maar hoe werkt dat in bedrijven eigenlijk, met gewoontes op je werk, vraagt de murfsmurf zich af.

De (af)lerende organisatie.

Hoe flexibel, veerkrachtig en creatief de mens ook moge zijn; we zijn in de eerste plaats een gewoontedier.  Zo valt het (helemaal) niet mee om links te gaan rijden in Engeland of Zuid Afrika. Het duurt lang voordat het dragen van een mondkapje net zo logisch is geworden als het dragen van schoenen en we nemen toch de kortste weg naar ons werk, ook al weten we dat daar sinds drie dagen een omleiding is.

Als we vandaag allemaal afspreken dat we op het werk met systeem B gaan werken maar systeem A is nog beschikbaar; hoe groot is dan de kans dat systeem B gebruikt wordt? - Gelukkig bestaan er early birds en worden die vaak beloond voor het nieuwe goede gedrag, maar op meer dan een enkele early bird mag je niet rekenen. - Afleren is moeilijker dan aanleren. Vraag maar eens rond op de verslavingskliniek.

Als je de lerende organisatie googelt, dan krijg je een fantastisch pallet aan zoekresultaten en ben je voorlopig nog niet klaar met lezen. Als je de aflerende organisatie googelt dan verschijnt een artikel uit 2010, wat bij nader inzien niet over een aflerende organisatie gaat.

Hoe komt het toch dat we onze aandacht met 200% energie richten op de nieuwe weg die we in gaan, zonder acht te slaan op de oude route die nog steeds begaanbaar is? Wat doen we daar mee?

Bij Advieskunst.nl (advies voor adviseurs) snappen ze dit probleem ook en zeggen ze dat minimaal de helft van het plan zich moet richten op hetgeen moet worden afgeleerd.

Hoe je dat dan moet doen (behalve sterk in je schoenen staan als adviseur) komt helaas niet veel aan bod. Terwijl de lessen uit de verslavingskliniek (met de cirkel van Prohaska en motiverende gesprekstechnieken) Of ACT acceptance and Commitment Therapy ons hierin goed kunnen helpen.

En stel nu dat je dit een interessant thema vindt; dan is de vraag nu: leg je het naast je neer en ga je door met swipen of klikken, of doorbreek je je gewoonte en vraag je een gesprek aan met de leerfabriek? Bijv. via Alfons@kootsj.com

 

 

 

Reacties

Populaire posts van deze blog

De Murwsmurf worstelt met goede voornemens

    De Murwsmurf worstelt met goede voornemens Het is weer die tijd; die tijd van overconsumptie, maar ook die van bezinning en reflectie. Van goede voornemens voor het nieuwe jaar. Misschien neem je jezelf wel voor om oude gebruiken opnieuw op te pakken in 2021. Misschien is het wel een goed voornemen om nu geen goede voornemens te maken. Het is tenslotte bewezen dat je meer kans van slagen hebt als je er in augustus mee start. Geen voornemen hebben is overigens moeilijker dan gedacht. (81% had vorig jaar een goed voornemen). Deze traditie is vierduizend jaar geleden al gestart door de Babyloniërs om de goden ook in het nieuwe jaar te behagen. En als er één ding lastiger is dan goede voornemens goed vol te houden is het wel om oude gebruiken af te leren. zie daarover de blog over de aflerende organisatie. Geen voornemen kan dus een goede keuze zijn. Zo lang het niet ten koste gaat van je persoonlijke ambities. Dat zou jammer zijn. En de meeste voornemens die we maken gaan over

Wie is de Murwsmurf?

Elke dag gebeurt er wel iets waarvan de moed in je schoenen kan zakken.  De helpdesk blijkt een computer te zijn. Je bent je Tesla vergeten op te laden. Je komt centjes te kort omdat de maand deze keer 31 dagen telt, je bitcoin is verdampt, je zoontje heeft een ongeluk in zijn broek terwijl je op punt van vertrekken staat, je bent je mondkapje vergeten, je wil je paarse krokodil terug maar je moet eerst een aanvraag indienen, je broek is iets te strak geworden, je hebt de verkeerde afslag genomen. Allemaal dingen waar een mens murw van wordt. Via deze Blog wil Jack van de Langenberg van de Leerfabriek wekelijks zo’n alledaags of hedendaags thema aanpakken via de murwsmurf. Groetjes van, De Murwsmurf

Grip op je coronadip

  Grip op je coronadip De tweede golf is een feit. Hij overspoelt niet alleen het land, maar ook onze gedachten, onze dagelijkse routines en onze emoties. De murwsmurf wordt er gaandeweg alvast goed murw van. En dat is niet zo raar. Als murwsmurf word ik geplaagd door een duivels dilemma omdat ik enerzijds enorm meevoel met het leed van de coronapatiënt en de overbelaste zorgmedewerker en anderzijds wordt geconfronteerd met het offer dat hiervoor gebracht moet worden, zoals de vrijheidsbeperkende maatregelen. En offers brengen, dat ben ik (homo sapiens) al een tijdje verleerd. Maar er knaagt nog meer. Onze illusie van controle onschendbaarheid is doorprikt en we weten niet meer hoe we met oncomfortabele noodlottigheden om moeten gaan. Zoals een griepgolf. Voormalig Denker des Vaderlands Marli Huijer (65) zegt over de nieuwe gedeeltelijke lockdown: ‘Het is een keuze. Geen keuze op basis van een visie, of de lange termijn. Er ligt geen overweging aan ten grondslag over de vraag w